مادرم بی‌تابی می‌کرد!
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «مصیب مرادی‌کشمرزی»، دهم فروردین ماه سال ۱۳۲۹، در روستای خاکعلی از توابع شهر آبیک چشم به جهان گشود. پدرش علی، کشاورز بود و مادرش فاطمه‌سلطان نام داشت، تا پایان دوره کاردانی در رشته علوم و فنون نظامی درس خواند، پاسدار بود، ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد.
این شهید بزرگوار بیست‌وهشتم تیر ماه سال ۱۳۸۴، در دیواندره هنگام پاکسازی مناطق جنگی بر اثر انفجار مین و اصابت ترکش به کمر و پا، شهید شد، مزار مطهرش در زادگاهش واقع است و برادرش حسن نیز به شهادت رسیده است.
مادرم بی‌تابی می‌کرد!
مرادی خواهر شهید مصیب مرادی روایت می‌کند: وقتی خبر شهادت مسیب را آوردند مادرم بی‌تابی می‌کرد و می‌گفت باید جنازه پسرم را ببینم. وقتی او را سرجنازه مصیب بردند، اشک می‌ریخت و بر سر و دست مصیب بوسه می‌زد.
سال‌ها برادر می‌آمد و جلوی پدر و مادر زانو می‌زد. بر پیشانی و دستان آن‌ها بوسه می‌زد؛ حالا آن‌ها آمده‌اند و دست و پیشانی‌اش را می‌بوسند.
منبع: کتاب آقا مصیّب (۴ فصل از زندگی سردار شهید مصیب کشمرزی‌مرادی)
