پاشو شیرزن!

ام‌کلثوم حیدری همسر شهید سیدهاشم هاشمی:
ساعت هشت صبح بود، بچه‌ها خواب بودند، «سید» از خواب بیدار شده، نمازش را خوانده و حرف‌هایش را با معبود خود زده بود، همه را بوسید. قرآن و آینه آوردیم و او را از زیرش رد کردیم.
با نگاهی که از شوق لبریز بود با همه خداحافظی کرد. چند قدمی که دور شد، «فاطمه» ـ دخترم ـ کاسه‌ آب را پشت سرش پاشید. انگار آب سردی روی سرم ریخته‌ باشند، دلم هُری ریخت، پاهایم سست شد و نشستم زمین.
داشتم رفتنش را نگاه می‌کردم، که برگشت و خنده‌کنان گفت: «با این همه سفارش، هنوز نرفته، دلت لرزید؟ پاشو شیرزن!». من بلند شدم، او خندید و رفت.
شب بیست و یکم ماه رمضان، شب عملیات بود، دل تو دلم نبود. «سحری» را نفهمیدم چه طوری خوردم، نماز صبح را خواندم و روی رختخواب دراز کشیدم.
همسرم را دیدم که پرچم سبزی با نوشته‌ «یا مهدی ادرکنی» به دست دارد و می‌دود. به من که رسید ایستاد و گفت: «دیدی؟ دیدی همه‌ جاها پر شده بود؛ ولی پرچم را به هیچ کس نداده بودند، تا من آمدم و پرچم را به من دادند؟! …
 فردا از قزوین با شما تماس می‌گیرند و می‌گویند که من زخمی شده‌ام. خبر را که دادند، نه خودت گریه کن و نه بگذار بچه‌ها در کنار جنازه‌ام گریه کنند. عمامه‌ام را هم دور شکمم، ترکش خورده، ببندید، هراسان از خواب پریدم، ساعت هفت صبح بود و تلفن زنگ می‌زد! ...
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین