دست‌نوشته / در سوگ بهرام!

به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید محمدرضا فیاضی، پنجم خرداد ۱۳۴۵ در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش یوسف، کاسب بود و مادرش صغرا نام داشت.
این شهید گرانقدر تا پایان دوره متوسطه و سطح دوم در حوزه علمیه درس خواند و روحانی بود.
شهید فیاضی از سوی بسیج در جبهه حضور یافت و نوزدهم بهمن ۱۳۶۵ در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

در یکی از دست نوشته‌های شهید فیاضی که به مناسبت شهادت همرزم شهیدش بهرام خوئینی نوشته بود، آمده است:

بهرام عزیز رفت، همسفر زندگی‌ام رفت، او که همواره از ابتدای دوستی پرنورش بامن، با مهربانی‌ها و دلسوزی‌هایش مرا همراه بود و هر لحظه می‌گفت: شما دوستان خوبی برایم هستید و از این بابت شاکرخدایم، این بار تنها و مظلومانه رفت، چه شد؟ او که هر جا می‌رفت با من می‌رفت و هر چه می‌گفت با من می‌گفت، این بار نه چیزی گفت و نه مرا برد، آخر چرا اینگونه شد؟ بر این معما چه جوابی است؟ تا به کی خود را در فشار بگذارم و این موضوع بر من نهفته باشد. بهرام تو خود بگو جواب من چیست؟ تو چرا خود را در دل من جای دادی و یکباره رهایم کردی و تنهایم گذاشتی، گناهم چه بود، جز وفاداری، جز گشاده‌رویی، محبت و ....؟
اما نه، کمال، نه جای اعتراض نمانده است، تو بهتر از هر کس باید بدانی همسفران زندگی‌ات، مدت کوتاهی را با تو هستند، اگر به لقاء حق شتافتند و تو را در زندگی پر شور با تمام مصائبش تنها گذاشتند، تو به صاحب جان متوسل شو و از دل با او بگو که جز او به هر که دل بستی تنهایت گذارند.
باید زندگی را سفری به سوی آخرت دانست و دوستان را چون رهگذری موقت پذیرفت که در زندگی برای هم آرامبخش روح پرطپش خویش به سوی کمال اعلی باشند.
خداوندا بهرام عزیز را پیش خود بردی! ما را نیز به فیض عظمای شهادت نایل گردان.
عمو کمال (شهید محمدرضا فیاضی)
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین