مگر خواهران اجازه دارند به خط مقدم بروند؟!

مگر خواهران اجازه دارند به خط مقدم بروند؟!

خاطره کبری چگینی از زنان امدادگر استان قزوین:
در یکی از روزها که از شدت خستگی روی کاناپه بخش خوابم برده بود. در عالم رویا دکتر ابوترابی را دیدم که به من می‌گوید: بلند شو برویم اتاق عمل. پهلوی دخترعموی من زخمی شده است.

از خواب پریدم. دکتر ابوترابی ناپدید شده بود. اصلا اینجا بیمارستان بوعلی نبود. کمی مات و حیران اطراف را پاییدم تا به خود آمدم. نظری به ساعتم انداختم. 4 صبح بود. برخاستم به خوابگاه بروم و خودم را برای نماز صبح آماده کنم. هنگام عبور از سالن بخش، متوجه شدم مجروحی به نام محمدعلی رجبی را بستری کرده‌اند.

خلبان بود. پایش تیر خورده بود. بعد از دو ساعت کار مجبور شدیم پای او را قطع کنیم. بعد از اتمام جراحی و به هوش آمدن خلبان از او پرسیدم: برادر رمز عملیات چه بود؟ پاسخ داد وقتی من زخمی شدم هنوز عملیات شروع نشده بود اما همین الان بچه‌ها با رمز یا فاطمه‌الزهرا(س) در حال عملیات هستند. همان لحظه یاد خوابم افتادم. هر مجروحی که می‌آمد از او درباره عملیات می‌پرسیدم. همگی مدعی بودند: «یک خانمی بود که در سنگرها به ما آب می‌داد.» در کل روز این اندیشه در ذهنم می‌چرخید که مگر به خواهرها هم اجازه می‌دهند تا خط مقدم بروند؟!