آرزویى جز شهادت ندارم
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید علی صادقی، پانزدهم مرداد ماه سال ۱۳۴۵، در شهر تهران به دنیا آمد، پدرش عبدالمطلب، کارمند اداره آبیاری بود و مادرش زیبا نام داشت و تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. این شهید بزرگوار به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت، بیستم تیر ماه سال ۱۳۶۵، در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت گلوله شهید شد و مزار مطهرش در گلزار شهدای روستای رزجرد از توابع شهر قزوین قرار دارد.
متن وصیتنامه شهید علی صادقی:
سلام بى کران به شهدا، این عاشقان پاک باخته و این سوختگان در راه معبود؛ سلام به آنان که مردانه رزمیدند و عاشقانه شهد شیرین شهادت را چشیدند و همچون پروانه گرد شمع گشتند و بالاخره سوختند. خوشا به حال شما که اینگونه جان را نثار جانان نمودید و با بال‌هاى ایمان به سوى معشوق به پرواز درآمدید. آفرین بر شما که معناى چگونه زیستن را با سرخى خون خود نوشتید. آفرین بر شما که جانانه نداى رهبر را لبیک گفتید و آفرین بر شما که به عشق حسین شهید (ع) پَر کشیدید و رفتید و وا حسرتا بر حال ما که مانده‌ایم و معصیت خدا مى‌کنیم.
واى بر ما، چگونه مى‌توانیم در روز محشر آنگاه که حسین (ع) و یارانش در جلوى صف و شهدای گرانقدرمان در پس آنها حرکت مى‌کنند، سربلند نماییم. آرى؛ اى جوانان عزیز! بیاییم قدر این لحظات را بفهمیم و از آن استفاده نماییم؛ زیرا هنوز دیر نیست و مى‌توان به این کاروان ملحق شد.
آرى! براى انسان شدن وقت کافى است؛ چرا از انصار حسین (ع) نباشیم، تا در صف محشر او را ملاقات نماییم؟ آرى؛ اى بندگان خدا! بیایید آرزویمان جز شهادت در راه حق نباشد؛ من رو سیاهِ درگاه حق نیز آرزویم همین است و بس و از خدا مى‌خواهم شهادت را نصیب این عبد گناهکار نماید، تا کوله‌بارم سبکتر گردد.
حال که این وصیتنامه را مى‌نویسم جز شهادت، آرزویى ندارم و اگر شهادت نصیبم شد، بدانید که کامیاب گردیده‌ام و این راه را خود برگزیده‌ام و اجبارى در انتخاب این راه نبوده است.
اى امت امام و اى امت شهیدپرور روستاى رزجرد! وصیت من و وصیت تمامى عاشقان حق به شما این است که امام را تنها نگذارید؛ به جبهه‌ها بیایید و آن را خالى نگذارید؛ اسلام را یارى کنید؛ دشمنان اسلام را شاد نکنید؛ دست از نفاق بردارید؛ یکدل و یکرنگ شوید؛ مساجد را خالى نگذارید؛ دعاى کمیل و دعاى توسل بخوانید؛ وحدت کلمه داشته باشید؛ اسلحه به زمین افتاده ما را به دوش گیرید و لباس رزم بپوشید و روانه میدان شوید.ای امت قهرمان و حقجو! یتیمان را نوازش کنید و به خانواده‌هاى بى‌سرپرست، سر بزنید و آنها را دلدارى دهید.
