دوران کودکی!
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید علی دمساز، چهاردهم دی ماه سال ۱۳۲۷، در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش محمد، فروشنده بود و مادرش عاتقه‌خانم نام داشت، تا پایان دوره کارشناسی در رشته علوم‌وفنون نظامی درس خواند، سرگرد ارتش بود، ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. این شهید بزرگوار، سیزدهم شهریور سال ۱۳۶۰، با سمت فرمانده لشکر۹۲ زرهی خوزستان در ارتفاعات الله‌اکبر بر اثر اصابت ترکش خمپاره به ران، شهید شد و مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
دوران کودکی!
ربابه تابنده همسر شهید علی دمساز روایت می‌کند: ظهر سوم آذر ماه سال 1332 در خیابان سپه شهر قزوین، اولین خیابان ایران، چشم به جهان گشودم. منزلمان در کوچه اقبال بود، در کنار مسجد جامع عتیق یا همان مسجد جامع کبیر از بزرگ‌ترین مساجد ایران و قزوین. قبل از تولد من، خدا دو پسر به نام‌های ابوالقاسم و احمد و دختری به نام زهرا به پدر و مادرم داده بود. ولی زهرا در چند ماهگی به علت بیماری فوت شده بود. آن زمان که من متولد شدم احمد هشت سال داشت و ابوالقاسم سه‌ساله بود. با این حساب من می‌شدم دختر یکی یک دانه پدر و نور چشم مادر.
در دامان والدینی مؤمن به نام‌های حسین تابنده و زینت سادات تقوی بزرگ شدم. پدرم از کسبه‌های خیابان سپه بود. خواربارفروشی داشت. یک چرتکه ترازوی سنگی و حساب دفتری هم داشت تا همه بتوانند از مغازه‌اش خرید کنند.
همیشه روغن‌های اعلا و عطر برنجش در فضای مغازه می‌پیچید. مردم‌داری‌اش نیز حرف نداشت. با مردم مصالحه می‌کرد. پدر از کمک کردن به فردی که نمی‌توانست هزینه وسایل خریداری شده‌اش را پرداخت کند، دریغ نمی‌کرد. یک شیعه تمام عیار و مقید به انجام اعمال خمس، نماز اول وقت و روزه بود.
یکی از خصوصیات بارزش پاکیزگی بود. همیشه عطر می‌زد. قبل از ورودش به مجلس یا مهمانی، بوی خوش عطرش می‌آمد اطرافیان از رایحه عطر متوجه می‌شدند که حاج حسین وارد مجلس شده است. مادرم زینب سادات تقوی زنی خانه‌دار، مهربان و زیبا بود و مقید به رعایت اصول احکام و اخلاق.
