«وقتی در میدان مین پایش روی مین رفته بود اولا با تیزهوشی متوجه این موضوع شده بود و ثانیا پا را عقب کشیده بود تا نوک پنجه پا و بامهارتی که داشت طوری خودش را به عقب پرت کرده بود ...» آنچه می‌خوانید بخشی از خاطرات شهید «مصیب مرادی‌کشمرزی» است که تقدیم حضورتان می‌شود.

شهید «مصیب مرادی‌کشمرزی» مرد میدان بود

به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «مصیب مرادی‌کشمرزی»، دهم فروردین ماه سال ۱۳۲۹، در روستای خاکعلی از توابع شهر آبیک چشم به جهان گشود. پدرش علی، کشاورز بود و مادرش فاطمه‌سلطان نام داشت، تا پایان دوره کاردانی در رشته علوم و فنون نظامی درس خواند، پاسدار بود، ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد. این شهید بزرگوار بیست‌وهشتم تیر ماه سال ۱۳۸۴، در دیواندره هنگام پاکسازی مناطق جنگی بر اثر انفجار مین و اصابت ترکش به کمر و پا، شهید شد، مزار مطهرش در زادگاهش واقع است و برادرش حسن نیز به شهادت رسیده است.

شهید «مصیب مرادی‌کشمرزی» مرد میدان بود

سرهنگ پاسدار مهدی طاهرخانی همرزم شهید مصیب مرادی‌کشمرزی روایت می‌کند: آن زمان که آقای مرادی از ناحیه پا مجروح شد و هر کس دیگری، جای ایشان بود یا به شهادت می‌رسید یا آسیب بسیار جدی‌تری می‌دید.

وقتی در میدان مین پایش روی مین رفته بود اولا با تیزهوشی متوجه این موضوع شده بود و ثانیا پا را عقب کشیده بود تا نوک پنجه پا و بامهارتی که داشت طوری خودش را به عقب پرت کرده بود که تنها نوک پنجه پایش بر اثر انفجار مین آسیب دیده بود.

با وجود مجروحیت با همان پای نصفه‌ای که داشت تا روز‌های آخر جنگ در جبهه ماند و در عملیات‌های مختلف ایفای نقش کرد.

منبع: کتاب آقا مصیّب (۴ فصل از زندگی سردار شهید مصیب کشمرزی‌مرادی)

پوستر سالروز شهادت شهید «سلیمانی»

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده