خدا مرا قبول نکرد!
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «محمدهادی بازیار»، یکم اسفند ماه سال ۱۳۳۳، در شهر تاکستان به دنیا آمد، پدرش حسین (فوت۱۳۶۵) و مادرش رقیه نام داشت، تا پایان دوره کاردانی در رشته برق درس خواند، معلم بود. ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. این شهید بزرگوار از سوی بسیج در جبهه حضور یافت، چهارم اسفند ماه سال ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به گردن، سینه و ران شهید شد و مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
خدا مرا قبول نکرد!
لیلا طاهرخانی همسر شهید محمدهادی بازیار روایت می‌کند: شهید بازیار در سال ۶۴ برای دومین بار به جبهه اعزام شد و تقریبا ۲ ماه در جبهه‌های غرب اسلام‌آباد مستقر بود که بعد از عملیات، به دلیل شیمیایی شدن، رنگ صورتش سیاه و کدر و یک مقدار دست و پایش زخمی شده بود.
یادم می‌آید شهید بازیار اوایل شهریور سال ۶۴ از جبهه مرخصی گرفت و نیمه شب بود که درب خانه را زد، رفتم درب را باز کردم. وقتی ایشان وارد منزل شد دیدم چهره‌اش خسته و صورتش به علت شیمیایی شدن، سوخته و سیاه شده بود.
به همسرم گفتم چرا محمدهادی ظاهرت خسته و سیاه شده است، گفت خدا مرا قبول نکرد به همین دلیل، رو سیاه برگشتم. انشاله دفعه بعد که رفتم دیگر برنمی‌گردم و فکر می‌کنم اعزام بعدی خدا مرا بپذیرد. همینطور هم شد و ایشان برای بار سوم که سال ۶۵ بود به جبهه اعزام شد و دیگر برنگشت.
