گریه نکردم تا پسرم در آرامش کامل باشد!

زهرا محسنی مادر شهید علی اصغر جمشیدی:
وقتی خبر شهادت علی اصغر را به من دادند، کارم شده بود گریه و زاری، به حدی که یک شب در خواب دیدم، جایی که علی‌اصغر را دفن کرده‌اند کاملاً خیس و او در گل و لای غرق شده است.
از خواب که برخاستم دوستان و اقوام گفتند: چون تو زیادی گریه و زاری می‌کنی، جای علی‌اصغر مناسب نیست و از وضعیت موجود ناراحت می‌باشد، لذا من هم از آن به بعد گریه نکردم تا پسرم در آرامش کامل باشد.
مهری گلنار، همسر شهیدعلی اصغر جمشیدی:
آن روزها، سمانه، دخترم کوچک بود، وقتی که همسرم از سر کار به منزل می‌آمد برای جبران غیبت‌هایش در منزل، سمانه را به پشت خود سوار کرده و با او اسب بازی می‌کرد.
او سمانه را به پشت خود سوار کرده و دور اتاق راه می‌رفت و به او می‌گفت: حالا نوبت توست که اسب شوی و من سوار تو.
وقتی دلیل کارش را پرسیدم، گفت: می‌خواهم به او آموزش دهم که فکر نکند، همیشه باید سواره باشد و دیگران در خدمت او، بلکه زمانی هم باید او در خدمت دیگران قرار گرفته و به مردم خدمت نماید.
منبع: کتاب خوشه سرخ(آشنایی با شهدای جهاد کشاورزی استان قزوین)